مقدمه

ارزشیابی ­تحصیلی،یکی ازمؤلفه های اساسی نظام آموزشی و رشته پیوند بین دو­ مؤلفه یادگیری و یاد­دهی است.ارزشیابی از عناصر مهم و اساسی برنامه های درسی  و نظام های آموزش و پرورش جهان است.نظام آموزش و پرورش،گسترده ، پیچیده و متأثر از متغیر های گوناگون ِفرهنگی،اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. این حوزه گسترده نمی­تواند بدون بازرسی، نظارت­ وارزشیابی  ادامه حیات دهد.کارشناسان در سطح ملی،منطقه­ای، مدیران در سطح مدرسه و معلمان در سطح کلاس هر کدام برای ادامه کار نیازمند به ارزشیابی می­باشند.اگر یاد گیری را جریانی هدفمند و پیوسته بدانیم که در مسیر آموزش جاری است ارزشیابی نیز جریانی پیوسته و هدفمند است که دوش به دوش یادگیری در مسیر آموزش پیش می­رود و ارزشیابی زمانی برای یادگیری و در جهت بهبود خواهد بود که پیوسته اطلاعات مفیدی برای دانش آموزان از طریق بازخورد فراهم آورد (حسنی ،1384 ص7).

ارزشیابی آموزشی تنها به اجرای آزمون و اندازه گیری پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان در پایان دوره آموزشی  منحصر نمی شود.ارزشیابی آموزشی در پی تعیین کیفیت است لذا باید به طور مستمر هم در جریان آموزش و هم در پایان دوره آموزشی انجام پذیرد (سیف،1383،ص21) ارزشیابی و تأثیر آن بر آموزش و یادگیری بر کسی پوشیده نیست ولی با وجود سرمایه­گذاری های عظیمی که از طرف وزارت آموزش و پرورش برای برگزاری امتحانات به عمل می آید مشاهده می شود که نتایج چندان مطلوبی از امتحانات گرفته نشده و دانش­آموزان و معلمان با مشکلات زیادی روبه رو هستند،یکی از مشکلات ترس و اضطراب حاکم بر دانش­آموزان و خانواده هاست . این مشکل زمانی هم نیز بیشتر می شود که معلمین از آن به عنوان وسیله ای جهت تنبیه استفاده کنند و این در حالی است که اکثر صاحب نظران نقش اصلی ارزشیابی را ایجاد انگیزه یادگیری و بازخورد جهت اصلاح و یادگیری بهتر میدانند این صاحب نظران معتقدند که به کودکان باید فرصت داد تا بدون ترس از عواقب ارزشیابی به یادگیری و تفکر و اکتشاف بپردازند .