محیط تربیت
محیط ،تمام عوامل خارجی است که از آغاز رشد،یعنی از آن لحظه‌ای که انسان به صورت نطفه‌ای در رحم قرار می‌گیرد و منعقد می‌شود،بر او اثر می‌گذارند. پس برای جنین نیز محیطی است و آن عبارت از حالات داخلی رحم از نظر حرارت و برودت و غیره است،و نمو جنین تحت تأثیر این عوامل از خارج، و عام وراثت از داخل قرار دارد به عبارت دیگر، محیط عبارت از هر امری است که انسان را احاطه کرده است.
محیط خانه و خانواده
کودک در محیط خانه با عوامل انسانی متعددی تماس دارد که مهمترین آنها پدر و مادر هستند که وظیفه اصلی در امر تربیت وی،به عهده آنهاست. محیط خانه شامل برادران و خواهران واحیاناً دیگران نیز می‌شود.
تأثیر محیط خانواده بر کودک دارای اهمیت خاصی است،زیرا اولاً‌کودک در این مرحله بسیار تأثیر پذیر است و قابلیت انعطاف او زیاد می‌باشد. ثانیاً‌در این دوران،کودک بیش از همه اوقات در محیط خانه و با افراد خانواده تماس و برخورد دارد.
کودک دین خانواده را می‌پذیرد، و دین در رفتار وافکار و بصیرت او در زندگی مؤثر خواهد بود،پیغمبر اسلام (ص) فرمود:کل مولد یولد علی الفطره حتی یکون ابواه یهودانه و ینصرانه.«هر نوزادی به فطرت (اسلام و توحید) متولد می‌شود،آنگاه پدر و مادر او را به یهودیت و نصرانیت گرایش می‌دهند و از راه فطرت منحرف می‌سازند»خانواده، بهترنی محیط برای تربیت کودک است،ارتباط میان کودک و والدین در خانواده نیرومند‌ترین ارتباط‌هاست. رشد کودک با پدر و مادر ، بهترین وسیله تهذیب نفس وجدانیات و اخلاق او می‌باشد لذا برای تربیت کودک ،باید پدران و مادران را در خانواده‌ها راهنمائی کرد و آنها را نسبت به وظایفشان در قبال فرزندانشان آشنا نمود.
