اندازه‌گیری عبارت است از فرایندی دقیق و نظامدار که تعیین می‌کند یک شخص یا یک شیء چه مقدار از یک ویژگی برخوردار است.
فرایند اندازه‌گیری نیاز به وسیله‌ای دارد که به آن وسیله‌ی اندازه‌گیری می‌گویند. وسایل اندازه‌گیری به دو دسته‌ی مستقیم و غیر مستقیم تقسیم می‌شود. ویژگی‌های فیزیکی و رفتارهای آشکار، مثل طول و وزن اشیا یا قد و وزن افراد، به طور مستقیم و ویژگی‌ها و صفات روانی مانند هوش، خلاقیت، انگیزش، نگرش، یادگیری و مانند این‌ها به طور غیرمستقیم اندازه‌گیری می‌شود. معمول‌ترین وسیله‌ی اندازه‌گیری غیر مستقیم، آزمون است.
اما سنجش، از آزمون و اندازه‌گیری مفهوم گسترده‌تری دارد. بنا به گفته‌ی نیتکو، «سنجش یک اصطلاح کلی است و به صورت فرایندی تعریف می‌شود که برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز تصمیم‌گیری درباره‌ی دانش‌آموزان، برنامه‌های درسی و سیاست‌های آموزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سالویا و یسل دایک می‌گویند سنجش تنها به جمع‌آوری داده‌ها یا اطلاعات خلاصه نمی‌شود، بلکه به جمع‌آوری داده‌ها همراه با قصد یا منظور گفته می‌شود.
داوری ارزشی بر روی اطلاعات جمع‌آوری شده، ارزشیابی نام دارد. ارزشیابی به یک فرایند نظامدار برای جمع‌آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات گفته می‌شود، به این منظور که تعیین شود آیا هدف‌های مورد نظر تحقق یافته‌اند یا در حال تحقق یافتن هستند و به چه میزانی.
